អាថ៍កំបាំងនៃក្រុង "បុរីជូឡុង" ដែលគ្រប់គ្នាមិនទាន់បានដឹង!
ឧទ្យានជាតិនេះត្រូវបានបង្កើតឡើង នៅក្នុងនៅឆ្នាំ១៩៤០ ដោយនាយកដ្ឋានគង្គា រុក្ខប្រមាញ់ ហើយបានធ្វើផ្លូវ ជាលើកដំបូងចូលទៅដល់ទីខ្ពង់រាបគិរីរម្យ។ បន្ទាប់មកនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៤ សម្ដេចព្រះនរោត្ដម សីហនុ បានយាងធ្វើព្រះរាជទស្សនកិច្ចតំបន់នោះជាលើកដំបូងតាមរយៈដំរី ព្រះអង្គក៏បានសព្វព្រះរាជហឫទ័យចំពោះទេសភាពដ៏ល្អប្រណិតនៃតំបន់ នេះ។
ព្រះអង្គបានព្រះរាជតម្រិះថា «ព្រៃស្រស់បែបនេះ មានតែនៅក្នុងប្រទេសបារាំងប៉ុណ្ណោះ មិននឹកស្មានថា ព្រៃស្រស់នេះមាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាឡើយ»។ នៅពេលនោះព្រះអង្គរាជានុញ្ញាតអោយអ្នកជំនាញបច្ចេកទេសសិក្សា និងកំណត់ឈ្មោះតំបន់នេះថា «ខ្ពង់រាបគិរីរម្យ» ព្រះរាជក្រមលេខ ១២៩ លរ ចុះថ្ងៃទី ១៧មេសា ឆ្នាំ១៩៤៤។ នៅក្នុងឆ្នាំនោះ មានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ ក៏ដូចជាក្រុមភូមិសាស្ត្រ បសុព្យាបាល និងក្រុមភូមិសាស្ត្រ បានចូលទៅធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីភូមិសាស្ត្រ ស្ថានភាពដី ស្ថានភាពជីវសាស្ត្រនៅតំបន់ គិរីរម្យជាច្រើនក្រុមជាបន្តបន្ទាប់។
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៤នោះដែរ នាយកដ្ឋានគង្គា និងរុក្ខាប្រមាញ់បានកំណត់តំបន់គិរីរម្យថា «ជាព្រៃបម្រុងទុកសម្រាប់ផ្ដល់ផលទៅថ្ងៃអនាគត»។ ចាប់ពីថ្ងៃទី ២២ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៤៥ សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ បានយាងធ្វើព្រះរាជទស្សនកិច្ច និងគង់ប្រថាប់នៅព្រះរាជសំណាក់ ដែលរៀបចំសាងសង់ឡើងដោយនាយកដ្ឋានគង្គា និងរុក្ខាប្រមាញ់ នៅអូរខ្សាច់សរ។
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៩ នាយកដ្ឋានគង្គា និងរុក្ខាប្រមាញ់ បានដំណើរការសាងសង់ផ្លូវ និងស្ពាននានាទៅទូទាំងតំបន់គិរីរម្យសម្រាប់បម្រើឲ្យវិស័យទេសចរណ៍។
នៅចុងឆ្នាំ ១៩៤៩ តំបន់គិរីរម្យស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្មែរឥស្សរៈ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្មែរឥស្សរៈរយៈពេល ១ឆ្នាំស្ពានជាច្រើន នៅក្នុងតំបន់គិរីរម្យត្រូវបានដុតបំផ្លាញដោយជនប្រដាប់អាវុធ ហើយនៅពេលនោះភ្នាក់ងាររុក្ខានៃនាយកដ្ឋានគង្គានិងរុក្ខាប្រមាញ់ បានសម្រេចចិត្តបញ្ឈប់សកម្មភាពគ្រប់គ្រងតំបន់គិរីរម្យ ប៉ុន្តែពួកគេបានវិលត្រឡប់ចូលមកគ្រប់គ្រងតំបន់នេះវិញនៅដើមឆ្នាំ ១៩៥៤។
បន្ទាប់ពីសន្និសីទអន្តរជាតិនៃទីក្រុងហ្សឺណែវ នៃប្រទេសស្វីស ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៥៤ ដែលបារាំងបានប្រគល់ឯករាជ្យភាពពេញបរិបូរណ៍ជូនប្រទេសកម្ពុជា ទើបនាយកដ្ឋានគង្គា និងរុក្ខាប្រមាញ់ បានចាបផ្ដើមដំណើរការការងារ និងសកម្មភាពគ្រប់គ្រងព្រៃឈើរបស់ខ្លួនឡើងវិញ ក្នុងតំបន់គិរីរម្យ ដោយយោងទៅតាមព្រះរាជក្រឹត្យ ចុះថ្ងៃទី២ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៥០។
នៅឆ្នាំ១៩៦២ តំបន់គិរីរម្យ ត្រូវបានកសាងឡើងជាក្រុងទេសចរណ៍មានឈ្មោះថា "ក្រុងជូឡុង" ឬហៅថា "បុរីជូឡុង"។ មូលហេតុដែលក្រុងនេះត្រូវបានកំណត់ឈ្មោះថា ក្រុងជូឡុង ព្រោះសម្ដេចចក្រី ញឹក ជូឡុង នៅពេលនោះគីជាសកម្មជនម្នាក់ដ៏សំខាន់ក្នុងការរួមវិភាគទាន និងចលនាប្រជាជន ដើម្បីស្ថាបនាទីក្រុងទេសចរណ៍ដ៏ប្រណិតនេះឡើង។ នៅក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម ក្រៅពីរាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងព្រះសីហនុ ឬក្រុងកំពង់សោម រដ្ឋាភិបាលសម័យនោះបានបង្កើតជាក្រុងថ្មីៗមួយចំនួនទៀតដូចជា ក្រុងអង្គរ ក្រុងកែប ក្រុងបូកគោ ក្រុងប៉ៃលិន និងបុរីជូឡុងនេះឯង។
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥ វិស័យទេសចរណ៍បានក្លាយជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិ។
ដោយសារសក្ដានុពលធម្មជាតិនៅតំបន់គិរីរម្យ រួមផ្សំនឹងសំណង់ប្រណិតៗជាច្រើន ទើបរៀងរាល់ចុងសប្ដាហ៍គេឃើញមានរថយន្តរាប់រយគ្រឿងបានធ្វើដំណើរ ទោកាន់តំបន់នោះ។ យោងតាមកំណត់ត្រារបស់ទស្សនាវដ្ដី កម្ពុជសុរិយា បោះពុម្ព នៅឆ្នាំ ១៩៦៦ បានឲ្យដឹងថា មានរថយន្តរហូតដល់១១.៥០០គ្រឿង បានធ្វើដំណើរទស្សនាចរទៅតំបន់នោះ ដោយរួមទាំងដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់គណៈប្រតិភូបរទេសជាផ្លូវរដ្ឋផង ដូចជា លោកប្រធានាធិបតីចិន លីវ ចាវជី លោកប្រធានាធិបតី ឥណ្ឌូណេស៊ី ស៊ូកាណូ លោកប្រធាន អ៊ុំ ញ្ញ៉ាតុ មកពីយូហ្គោស្លាវី លោកសេនាប្រមុខ ចេនយី មកពីប្រទេសចិន។ល។ ប្រតិភូឥស្សរជនទាំងនេះ សុទ្ធតែត្រូវបានអញ្ជើញដោយសម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ដើម្បីធ្វើដំណើរទស្សនាចរនៅគិរីរម្យ។
ហើយជាញយដង សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ បានសព្វព្រះរាជហឫទ័យចំពោះក្រុងនេះ ដោយធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីនោះជាញឹកញាប់ ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យនឹងទស្សនាទេសភាពធម្មជាតិដ៏ល្អប្រណិត និងសត្វព្រៃគ្រប់ប្រភេទនៃតំបន់គិរីរម្យ ជាអនេកហើយរដ្ឋាភិបាលសម័យនោះក៏ទុកទីនោះជាតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដ៏ប្រណិតមួយផងដែរ។
នៅក្នុងបរិវេណឧទ្យានជាតិគិរីរម្យ ឬក្រុងជូឡុង នេះក៏មានចម្ការចែជាច្រើនហិកតារ ចម្ការផ្កាអ័រគីដេ មានវារីអគ្គិសនី មានកន្លែងតាំងពិព័រណ៍សម្រាប់កងយោធពលខេមរភូមិន្ទ មានរោងចក្រចំនួន៣ និងមានព្រលានយន្តហោះដែលអាចអាយឧទ្ធម្ភាគចក្រចុះចតបាន ស្ថិតនៅជិតអតីតព្រះរាជដំណាក់ ដែលត្រូវបានគេសាងឡើងក្នុងរវាងឆ្នាំ ១៩៦២-៦៥។
ប្រភព៖ "Kirirom National Park"។ WCMC។ បានយកមក 2009-08-29។
ដោយបណ្ណាល័យចែករំលែក
0 comments :
Post a Comment